Ας ξεκινήσουμε απο τα εύκολα (θεωρητικά).
Προσευχή Αγ.Φραγκίσκου της Ασίζης.Για όσους ενδιαφέρονται http://biographies.nea-acropoli.gr/index.php?option=com_content&view=article&catid=21:xristianismos&id=128:----1182-1226&Itemid=31.Ένας ομιλητής σε ενα πολυήμερο συνέδριο στη σχολή κάποια στιγμή έκανε αναφορά σε αυτά τα λόγια. "Θεέ μου,δώσε μου τη δυνάμη να αλλάξω αυτά που μπορώ,την ηρεμία να δεχτώ αυτα που δεν μπορώ να αλλάξω και τη σοφία να διακρίνω μεταξύ των δύο".
Κοινώς,να μπορούσαμε να ξέρουμε που έχουμε τη δυνατότητα,το ταλέντο,την κλίση να κάνουμε κάτι καλά,σε που όχι και να μπορούσαμε να διακρίνουμε αυτή τη διαφορά.Τεράστιο θέμα.Βαρύνουσας σημασίας.Και με έχει βασανίσει πολλά βράδια.Έχω το κακό(;) συνήθειο,μόλις πέφτω στο κρεβάτι να με κατακλύζουν σκέψεις.Σαν να γίνεται μια ανασκόπηση με όσα με απασχολούν.Και όσο πέφτουν οι στροφές του εγκεφάλου και ετοιμάζονται όλες οι λειτουργίες του σώματος να μπούν στο.. sleep,οι σκέψεις μπαίνουν η μία μέσα στην άλλη,χάος,σύγκρουση,αδιέξοδο..καληνύχτα.Στο θέμα μας όμως.Μεταξύ των όσων μου τη δίνουν σε μένα, είναι το γεγονός πως σε αρκετά πράγματα θεωρώ τον εαυτό μου,"καλό".Όχι "μέτριο" αλλά όχι και ότι έχω βρεί αυτό στο οποίο θα με θεωρήσω "πολύ καλό".Και αυτό με εκνευρίζει.Και με εκνευρίζει πολύ.Νιώθω λές και είμαι στο κέντρο μιας κυκλικής πλάτειας και πρέπει να διαλέξω το δρόμο μου.Τέστ προσανατολισμου,επαγγελματικών ενδιαφερόντων,χαρακτηριστικών προσωπικότητας, έχω κάνει διάφορα,αλλά πως διάολο γίνεται κάθε φορά να βγαίνει κάτι που δεν περιμένω;Κάτι που συγκρούεται με την τωρινή κατάσταση και αρχικό προσανατολισμό;Κάτι που δεν μ αρέσει;Η΄ μήπως μου φαίνεται πως βγαίνει κάτι που δεν το θέλω,που δεν μ αρέσει επειδή δεν είναι το αποτέλεσμα που περιμένω;Βουνό το δίκιο σου Άγιε Φραγκίσκε...
Και τώρα η "καυτή πατάτα".
Είχα πολύ καιρό να δώ ένα φίλο λόγω της απόστασης.Κάποια στιγμή βγάζει ένα βιβλίο.Μπερνάρντο Σοάρες.Πεταγόταν απο το ένα απόσπασμα στο άλλο."Έχει γράψει και το άλλο,σε άλλο βιβλίο, η μοναξιά μου με απελπίζει,η συντροφιά των άλλων με καταπιέζει".Μπλέξαμε.....
Σου 'χει τύχει να γυρνάς απο μια έξοδο,να μπαίνεις σπίτι και να ακούς μια φωνή να γκρινιάζει..."ε και που βγήκες τί έγινε;τί καταλάβες;καλύτερα να καθόσουν σπίτι!".Αυτό μάλλον σημαίνει πως κάτι δεν πάει καλά με τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι συχνά.Και ξέρω ποιός είναι ο λόγος.Οι άνθρωποι που θέλω να έχω γύρω μου, θέλω να με..μαθαίνουν πράγματα.Να ακούω γνώμες,απόψειςΝα παίρνω πράγματα απο αυτούς.Απο το πως..ελέγχεις τα λάδια στο αυτοκίνητο,μέχρι το ποιός είναι ο στιχουργός του κομματιού αυτού,μέχρι το πότε θα γίνει η τάδε εκδήλώση,ποιά ταινία ήταν καλή,έως τον Μπερνάρντο Σοάρες(Πεσσόα στα αλήθεια) του οποίου την ύπαρξη αγνοούσα.Είναι υπέροχο αυτό το αλισβερίσι της συζήτησης.Ευτυχώς υπάρχουν 3-4 τέτοια άτομα .Αλλα έχω ήδη κουραστεί να βλέπω ανθρώπους της γενιάς μου,του άμεσου καθημερινού περίγυρου μου να βρίσκονται σε χειμερία νάρκη όοοολο το χρόνο.Μου τη δίνει!Αν κάποια στίγμη μου τη βιδώσει και πάω να βρώ τους θείους στο Σαν Φρανσίσκο θα ναι επείδη θα με έχει διώξει αυτή η νοοτροπία του.."άραξε",του "βλέπουμε μωρέ",,η παρέα που μετα δυσκολίας συζητάει κάτι άλλο πέρα απο ανέκδοτα,και επικρατεί σιωπή για κανα..δεκάλεπτο.Αυτές οι συνθήκες λήθαργου(κοινώς καφετέριας),αποτελούν καταπίεση.
Με τη μοναξιά τι γίνεται όμως;Αυτές οι εκρήξεις υπάρχουν.Αλλά εκεί οι παράγοντες είναι πολλοί.Περιπλέκεται παρελθόν,παρόν και μέλλον και τα κάνουν μαντάρα.Και εσύ κάθεσαι και τα σκέφτεσαι όλα αυτά,μόνος.Και άμα είσαι και μοναχοπαίδι...
Προσευχή Αγ.Φραγκίσκου της Ασίζης.Για όσους ενδιαφέρονται http://biographies.nea-acropoli.gr/index.php?option=com_content&view=article&catid=21:xristianismos&id=128:----1182-1226&Itemid=31.Ένας ομιλητής σε ενα πολυήμερο συνέδριο στη σχολή κάποια στιγμή έκανε αναφορά σε αυτά τα λόγια. "Θεέ μου,δώσε μου τη δυνάμη να αλλάξω αυτά που μπορώ,την ηρεμία να δεχτώ αυτα που δεν μπορώ να αλλάξω και τη σοφία να διακρίνω μεταξύ των δύο".
Κοινώς,να μπορούσαμε να ξέρουμε που έχουμε τη δυνατότητα,το ταλέντο,την κλίση να κάνουμε κάτι καλά,σε που όχι και να μπορούσαμε να διακρίνουμε αυτή τη διαφορά.Τεράστιο θέμα.Βαρύνουσας σημασίας.Και με έχει βασανίσει πολλά βράδια.Έχω το κακό(;) συνήθειο,μόλις πέφτω στο κρεβάτι να με κατακλύζουν σκέψεις.Σαν να γίνεται μια ανασκόπηση με όσα με απασχολούν.Και όσο πέφτουν οι στροφές του εγκεφάλου και ετοιμάζονται όλες οι λειτουργίες του σώματος να μπούν στο.. sleep,οι σκέψεις μπαίνουν η μία μέσα στην άλλη,χάος,σύγκρουση,αδιέξοδο..καληνύχτα.Στο θέμα μας όμως.Μεταξύ των όσων μου τη δίνουν σε μένα, είναι το γεγονός πως σε αρκετά πράγματα θεωρώ τον εαυτό μου,"καλό".Όχι "μέτριο" αλλά όχι και ότι έχω βρεί αυτό στο οποίο θα με θεωρήσω "πολύ καλό".Και αυτό με εκνευρίζει.Και με εκνευρίζει πολύ.Νιώθω λές και είμαι στο κέντρο μιας κυκλικής πλάτειας και πρέπει να διαλέξω το δρόμο μου.Τέστ προσανατολισμου,επαγγελματικών ενδιαφερόντων,χαρακτηριστικών προσωπικότητας, έχω κάνει διάφορα,αλλά πως διάολο γίνεται κάθε φορά να βγαίνει κάτι που δεν περιμένω;Κάτι που συγκρούεται με την τωρινή κατάσταση και αρχικό προσανατολισμό;Κάτι που δεν μ αρέσει;Η΄ μήπως μου φαίνεται πως βγαίνει κάτι που δεν το θέλω,που δεν μ αρέσει επειδή δεν είναι το αποτέλεσμα που περιμένω;Βουνό το δίκιο σου Άγιε Φραγκίσκε...
Και τώρα η "καυτή πατάτα".
Είχα πολύ καιρό να δώ ένα φίλο λόγω της απόστασης.Κάποια στιγμή βγάζει ένα βιβλίο.Μπερνάρντο Σοάρες.Πεταγόταν απο το ένα απόσπασμα στο άλλο."Έχει γράψει και το άλλο,σε άλλο βιβλίο, η μοναξιά μου με απελπίζει,η συντροφιά των άλλων με καταπιέζει".Μπλέξαμε.....
Σου 'χει τύχει να γυρνάς απο μια έξοδο,να μπαίνεις σπίτι και να ακούς μια φωνή να γκρινιάζει..."ε και που βγήκες τί έγινε;τί καταλάβες;καλύτερα να καθόσουν σπίτι!".Αυτό μάλλον σημαίνει πως κάτι δεν πάει καλά με τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι συχνά.Και ξέρω ποιός είναι ο λόγος.Οι άνθρωποι που θέλω να έχω γύρω μου, θέλω να με..μαθαίνουν πράγματα.Να ακούω γνώμες,απόψειςΝα παίρνω πράγματα απο αυτούς.Απο το πως..ελέγχεις τα λάδια στο αυτοκίνητο,μέχρι το ποιός είναι ο στιχουργός του κομματιού αυτού,μέχρι το πότε θα γίνει η τάδε εκδήλώση,ποιά ταινία ήταν καλή,έως τον Μπερνάρντο Σοάρες(Πεσσόα στα αλήθεια) του οποίου την ύπαρξη αγνοούσα.Είναι υπέροχο αυτό το αλισβερίσι της συζήτησης.Ευτυχώς υπάρχουν 3-4 τέτοια άτομα .Αλλα έχω ήδη κουραστεί να βλέπω ανθρώπους της γενιάς μου,του άμεσου καθημερινού περίγυρου μου να βρίσκονται σε χειμερία νάρκη όοοολο το χρόνο.Μου τη δίνει!Αν κάποια στίγμη μου τη βιδώσει και πάω να βρώ τους θείους στο Σαν Φρανσίσκο θα ναι επείδη θα με έχει διώξει αυτή η νοοτροπία του.."άραξε",του "βλέπουμε μωρέ",,η παρέα που μετα δυσκολίας συζητάει κάτι άλλο πέρα απο ανέκδοτα,και επικρατεί σιωπή για κανα..δεκάλεπτο.Αυτές οι συνθήκες λήθαργου(κοινώς καφετέριας),αποτελούν καταπίεση.
Με τη μοναξιά τι γίνεται όμως;Αυτές οι εκρήξεις υπάρχουν.Αλλά εκεί οι παράγοντες είναι πολλοί.Περιπλέκεται παρελθόν,παρόν και μέλλον και τα κάνουν μαντάρα.Και εσύ κάθεσαι και τα σκέφτεσαι όλα αυτά,μόνος.Και άμα είσαι και μοναχοπαίδι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου