Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Jose Juan Barea


                                           Βάλτε το τραγουδάκι να παίζει και πάμε.
   

    Πουέρτο Ρίκο ή αλλιως..Πλούσιο Λιμάνι όπως σημαίνει η ονομασία.Καραιβική.Εύφορο μέρος.Το ανακάλυψε ο Κολόμβος στο δεύτερο ταξίδι του,το 1493.Παράγει καπνά,καφέ,μπανάνες,ανανάδες αλλά και..μπάσκετ.Η ομάδα του Πουέρτο Ρίκο είναι εδώ και χρόνια μια απο τις υπολογίσιμες δυνάμεις του παγκόσμιο μπάσκετ.Μέχρι και τις ΗΠΑ έχουν κερδίσει,εδώ στην Αθήνα το 2004.Με παίκτες όπως ο Αρόγιο με πολυετή καριέρα σε ΝΒΑ και Ευρώπη,ο Αγιούσο(που έπαιξε για αρκετά χρόνια στην Ελλάδα),ο Σαντιάγκο με την μεγάλη καριέρα στην Ευρώπη.Ζόρικοι τύποι.Παίζουν ατίθασο,γρήγορο, μπάσκετ.Σκληροί αλλά και πονηροί.Δεν τους κοροιδεύεις.Εκείνοι..μπορεί.
   Μαζί με αυτούς,και ο σημερινός μας ήρωας.26 ετών,με τα..χίλια ζόρια 1,83 και..αισίως πρωταθλητής ΝΒΑ,πρωταθλητής κόσμου.Ένα μαμμούνι,ένας διάολος γεμάτος νεύρο,τσαμπουκά και τσαγανό.Δεν μασάει.Και ας παίζει στο ΝΒΑ όπου έχει να αντιμετωπίσει μεγάλα,αθλητικά κορμιά.Όπου οι τάπες..καραδοκούν σε κάθε φάση.Και αυτός ο κοντοπίθαρος,δεν κολώνει πουθενά.Τον είχα πρωτοδεί στο ματς της εθνικής μας με το Πουέρτο Ρίκο στο προολυμπιακό τουρνουά.Ασταμάτητος.Έχουμε ξαναπαίξει αντίπαλοι και σε άλλες διοργανώσεις και σε φιλικά.Σε ένα απο αυτά, μας είχε βάλει και γύρω στους 30 πόντους νομίζω.Διάολος κανονικός...!
  Τρέχει σαν το..κογιότ και τελειώνει τις φάσεις,τις διεισδύσεις πολλές φορές εκεί που δεν το περιμένεις.Εκπλήσσει,ξαφνιάζει,κοιμίζει και τους κάνει..χαζούς.Στα μάτια των ψηλών των αντίπαλων ομάδων φαντάζει σα..μυρμιγκάκι που μπορούν εύκολα να ταπώσουν,να..λιώσουν.Αμ δε..
  Έβλεπα στιγμιότυπα απο τους τελικούς αυτές τις μέρες,και ο ηρωάς μας είχε σταθερά καλή απόδοση.Σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια της σειράς και κυρίως σε αυτά στο Ντάλλας και στο τελευταίο στο Μαιάμι.Αποτελούσε το μπακ-απ του Κίντ και αποδεικνυόταν..εξίσου αν όχι και μεγαλύτερος κίνδυνος παίρνοντας πολλές επιθετικές πρωτοβουλιές.Έχοντας απεναντί του, τον Γουέιντ που έριξε τάπα στον..ύψους 2,16 Τάισον Τσάντλερ και το "τέρας" της φύσης Λεμπρόν Τζεήμς,αλλά και τον ψηλό Κρις Μπός μέσα στην ρακέτα.Και ο Μπαρέα..να χώνεται παντού και να..διαολίζει!
Το απόλυτο στιγμιότυπο
   Ένας παίκτης,βγαλμένος απο τα παιδικάς μας όνειρα.Άτρωτος,και ας φαίνεται ο..αδύναμος της παρέας.Που τα βάζει με τους.."κακούς" αντιπάλους και τους θεόρατους ψηλούς και..νικάει!Ένας Δαυίδ του μπάσκετ.
   Βρίσκοντας το κουράγιο να αντέξω ως το πρωί για να παρακολουθήσω τον τελευταίο τελικό,ο Μπαρέα τα έκανε πάλι όλα άνω κάτω.Ξεκίνημα τέταρτης περιόδου και με τρίποντο και διεισδύσεις εκτινάσσει τη διαφορά σε διψήφια νούμερα.Τέλειωσε το ματς με 15 πόντους.Μου θύμισε τον..Τζόρνταν στην ταινία Space Jam!Που στον αγώνα είχε να αντιμετωπίσει τα πελώρια τέρατα.Έτσι και αυτός ο μικρός Πορτορικανός ήρωας.
    Την καταγωγή δεν πρέπει επίσης να την ξεχνάμε.Σημαίνει πολλά για αυτό που..είναι ο Μπαρέα.Γιατί όπως λένε..."Πορτορικανός",δεν δηλώνει μόνο καταγωγή,είναι και "ιδιότητα".Όπως ο Τόνι Μοντάνα στο Scarface...

Χορτάστε
 
Και μερικές εικόνες απο Πουέρτο Ρίκο





































"Παράγουν" και ομορφιά..παγκoσμίου επιπέδου









Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Τι είναι ο χρόνος;

  •  Είναι ο καλύτερος γιατρός;Γιατρεύει τις πληγές;
  •  Μήπως είναι ο χειρότερος τελικά;"Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός.Σε καίει,σε σκορπάει και σε παγώνει....",τραγούδησαν οι ΤΡΥΠΕΣ(Καινούρια ζάλη).
    Νικιέται η μνήμη;Η ανάμνηση;Μπορούν να μετατραπούν οι αναμνήσεις σε κάτι που με το πέρασμα του χρόνου θα μας αφήνει 100% και για πάντα ασυγκινητους;Αδιάφορους;Μα, υπάρχουν και τα συναισθήματα,που δίνουν..υπόσταση στις αναμνήσεις.Τις.."δημιουργούν" στην ουσία.Εφόσον νιώσαμε κάτι λοιπόν,γίνεται να εξαφανιστεί δια μαγείας μια για πάντα;

   Κομπογιαννίτης είναι ο χρόνος.Ναι αυτό είναι.Όποτε βρεί την αφορμή,σου θυμίζει πράγματα,γεγονότα,αισθήματα και ανθρώπους και σε..καίει!Ζήτας απεγνωσμένα να τα ξαναφέρεις στο παρόν,να τα άλλαζες,να μπορούσες να αλλάξεις την τροπή τους.Η΄ βλαστημάς την ώρα και τη στιγμή που τα έζησες..
   Και τότε τι γίνεται;Μετά σε ..σκορπάει.Φεύγεις απο το παρόν,γυρνάς πίσω,είσαι τυπικά εδώ,στο σήμερα.Μα αυτή η απόσταση απο το παρελθόν,αυτό το..τέντωμα του εαυτού σου καθώς συλλογίζεται, ξαναζεί τα πεπραγμένα, είναι ικανό να σε διαμελίσει,να σε σκορπίσει και να μείνεις στο πουθενά.Βυθισμένος στις αναμνήσεις και στην ψυχρή μοναξιά που σε παγώνει.Μακριά απο το σήμερα,μακριά και απο το χθές...

It serves me right to suffer,
it serves me right to be alone,
because the life i m leaving,
leaving in memories gone by..