Βρέθηκα στο Σ.Ε.Φ Τετάρτη και Παρασκευή για τα παιχνίδια του Ολυμπιακού με τη Σιένα.Φέτος και πέρυσι δεν είχα την παραμικρή διάθεση να ξοδέψω χρήματα ούτε για το Καραισκάκι ούτε για το Σ.Ε.Φ.Αυτά τα ματς τα περίμενα πως και πως όμως.Γιατί γουστάρω να βλέπω αυτή την ομάδα...
Στο ημίχρονο του αγώνα της Τετάρτης,συζητάγαμε με τον φίλο που είχαμε πάει παρέα."Είναι η πρώτη ομάδα που χαίρομαι,θέλω, να βλέπω.Κερδίζει-χάνει,δεν με νοιάζει".Συμφώνησα αφού έδωσα τα πρωτεία στην εθνική ομάδα της περιόδου 2005-2007,μέχρι το eurobasket της Ισπανίας όπου χάσαμε(όπως χάσαμε..) στον ημιτελικό.
Στο ξεκίνημα της σεζόν η ομάδα..δε βλεπόταν.Μικρό ρόστερ,νέα,φοβισμένα παιδιά έμοιαζαν ανήμπορα να αναλάβουν το βάρος της ευθύνης στην ομάδα.Ο Σπανούλης έβαζε πάνω απο 20 πόντους σε κάθε παιχνίδι και έδινε τα πάντα ώστε να μην μείνει εκτός στόχων η ομάδα απο..το Δεκέμβρη.Μαζί του ο "παλιός" Πρίντεζης,βελτιωνόταν παιχνίδι με το παιχνίδι και αναλάμβανε ηγετικό ρόλο.Μόνος συμπαραστάτης αυτών των δύο ο ,1.98 ψηλός, Χάινς έδινε ότι μπορούσε παλεύοντας με τα θηρία μέσα στις ρακέτες χωρίς άλλον σταθερό αξιόλογο ψηλό.Οι μικροί;Άφαντοι.Ο Ιβκοβιτς έδινε για κάποιο διάστημα 2-3 αγώνων ευκαιρίες σε έναν-έναν κάθε φορά.Κανείς δεν έπειθε.Κανείς δεν φαινόταν να διαθέτει κάποιο ξεχωριστό ταλέντο ώστε να διακριθεί.
Στα εκτός έδρας ευρωπαικά παιχνίδια,η ομάδα έχανε..απο το τζάμπολ.Ακόμα και όταν τα πάλευε μέχρι το τέλος τα παιχνίδια.."έβρισκε"τρόπο για να τα χάσει στο τέλος.Κατάσταση ενδεικτική της έλλειψης ιδιαίτερων ικανοτήτων,τεχνικών και πνευματικών,ικανότητων χαρακτήρα,προσωπικότητας,ακατέργαστων παικτών,ανέτοιμων για να πάρουν στα δικά τους χέρια μια μεγάλη ομάδα.
Με τα χίλια ζόρια και με την τύχη ενός ομίλου με αρκετές ισοδύναμες ομάδες,κατάφερε να περάσει στην επόμενη φάση.Και εκεί..και αφού είχε μεσολαβήσει ένα καλό διάλειμμα μέχρι να ξεκινήσει η δεύτερη φάση των ομίλων..εμφανίστηκε μια ΆΛΛΗ ομάδα.Μια λυσσασμένη ομάδα.Με τεράστια θέληση.Έκανε μπάμ πως όλο αυτό ήταν έργο Ίβκοβιτς.
Το ταλέντο απο μόνο του δεν σε πάει στην κορυφή.Απαιτείται δουλειά.Η δουλεία απο μόνη της,ούτε αυτή σε κάνει ξεχωριστό,χρειάζεται και το ταλέντο.Ταλέντο λοιπόν υπήρχε,όχι ιδιαίτερο όμως.Οπότε ο δρόμος της διάκρισης περνούσε μέσα απο την σκληρή δουλειά.Έπεισε τον Σλούκα,τον Μάντζαρη,τον Παπανικολάου ότι μπορούν!Ώστε να μεγαλώσει ποσοτικά η ομάδα και να βοηθήσουν και τους υπόλοιπους.Τους..εμφύτευσε αυτοπεποίθηση.Να δώσουν τον καλύτερο τους εαυτό γιατί το μέλλον τους,αυτοί θα το ορίσουν,τους ανήκει.Και αν το πιστέψουν,το χέρι θα πάψει να τρέμει στο σούτ,το καλάθι θα γίνει βαρέλι,το μάτι θα δεί την πάσα που δεν περιμένει κανείς.Αρκεί να δουλέψουν.Να μην αφήσουν κανέναν να τους θεωρήσει εύκολο αντίπαλο.Να μην δέχονται κανέναν να τους..περάσει,να τους ντριμπλάρει,να τους βάλει καλάθι.Να μην βλέπει ο αντίπαλος συμπαίκτη να πασάρει,να αγχωθεί,να πιεστεί,να λυγίσει!Να του πάρουν τη μπάλα και να τρέξουν και να παίξουν με τον ενθουσιασμό τους,με την ενέργεια τους και με την..τρέλα των νιάτων τους!
Και έτσι έγινε.Στην β΄φάση η ομάδα ξεκίνησε με 2 ήττες.Επομένως κάθε επόμενο παιχνίδι..ήταν τελικός.Όμως δεν λύγισαν,η πίεση ήρθε την κατάλληλη στιγμή ώστε να αλλάξει ο χαρακτήρας αυτής της ομάδας.Ήταν η κατάλληλη ευκαιρία για να..σκληραγωγηθεί.Η αλλαγή δεν μπορούσε βέβαια να γίνει δίχως..μεταβάτικο στάδιο.Σε 3..4 κρίσιμα παιχνίδια, η ομάδα έπαιξε εξαιρετικά,έπαιρνε διαφορές και στο τέλος,γίνονταν για λίγο ξανά..φοβισμένα,ανέτοιμα παιδιά που έχαναν τις διψήφιες διαφορές μέσα σε λίγα λέπτα και πελαγοδρομούσαν στο τέλος.Όμως τώρα δεν τα έχαναν,αλλά τα έπαιρναν τα παιχνίδια που κρίνονταν στα τελευταία λεπτά.
Και ήρθαν τα παιχνίδια με την Σιένα, και ξαφνικά..βγήκε ένας ατσάλινος χαρακτήρας.Ένας τσαμπουκάς,μια μαγκιά.Στράβωνε το παιχνίδι;Το γύριζαν.Ξαναστράβωνε;Ξανά αντεπίθεση.Ξεκίνημα 4δεκαλέπτου με τη διαφορά στο -10 και τον φυσικό ηγέτη Σπανούλη να αποχωρεί στα μισά με 5 φαούλ;Δεν τα παρατάμε.Δεν ξέρουν με ποιούς έχουν μπλέξει..θα τους κερδίσουμε.Η διαφορά στο -16 στο επόμενο παιχνίδι;Το μάτς χάθηκε απο το θολωμένο μυαλό του Πριντέζη λόγω της υπερπροσπάθεια,στην τελευταία επίθεση του αγώνα....
Σκλήρη έδρα,σκληροί υψηλού επιπέδου αντίπαλοι.Τι κι αν ανέβηκε ο δείκτης δυσκολίας απότομα..είχαν απόλυτη πίστη μέσα τους πως μπορούν.Και το έδειχναν.
Και φτάνουμε και στα παιχνίδια του Σ.Ε.Φ.Με 11000 κόσμο οπλισμένο με υπομονή,πίστη και χαρά για αυτά τα παιδιά.Τρίποντο στην εκποή της επίθεσης ο Μακαλεμπ;Αμέσως χειροκρότημα απο όλο το γήπεδο για εμψύχωση.Καλάθι και η διαφορά σε..ελεγχόμενες (υπο φυσιολογικές συνθήκες) διαφορές -5,-6;Ξανά στήριξη και ενθάρρυνση για την επόμενη επίθεση.Ξαφνικά το Σ.Ε.Φ μετετράπη στον..ΠΑΤΕΡΑ αυτής της ομάδας,με τα νέα παθιασμένα αλλά και ευάλωτα ακόμα ψυχολογικά ελληνόπουλα.Της έδειξε πως την γουστάρει,πως την πιστεύει.
Κάπως έτσι λοιπόν και με αυτούς τους εξαιρετικούς.."γονείς" (Ίβκοβιτς πάνω από όλα συν το γεμάτο-στοργικό ΣΕΦ) πήρε τη μπάλα ο Σλούκας 1 λεπτό πριν το τέλος προχθές και το μπουμπούνισε το τρίποντο και ας είχαν κυλήσει μόλις 7-8 δευτερόλεπτα των 24 και ενω ήμασταν μπροστά(για να μη θυμηθώ τις εκτυφλωτικές του εμφανίσεις με τις τουρκικες ομάδες στη Β΄ φάση).Κάπως έτσι ο 1.98 Χάινς νίκησε κάρφωνε και τάπωνε τους πάντες προχθές παίζοντας 35 λεπτά.Παίκτες που τον περνούσαν 15-20 πόντους και παίκτες εγνωσμένης αξίας.Κάπως έτσι αυτό το παλικάρι,ο μαχητής που λέγεται Ντόρσι,που ξέρει ελάχιστο μπάσκετ,πίστεψε ξανά στον εαυτό του και έγινε φόβος και τρόμος για κάθε αντίπαλο,ένας αληθινός μαχητής(συνέντευξη που μιλα αναλυτικά για το πόσο τον έχει βοηθήσει το προπονητικό τιμ να νιώσει σημαντικός ξανα http://www.sport24.gr/Basket/Euroleague/ntorsei_egw_o_ntounta_kai_to_montelingk.1674535.html)Κάπως έτσι ο Μάντζαρης έγινε βασικός πλέι μέικερ,μάρκαρε με άνεση τον Διαμαντίδη στο παιχνίδι στο Σεφ πριν ένα μήνα,και πέταγε το ένα τρίποντο πίσω απο το άλλο.Κάπως έτσι ο Πρίντεζης αναδύθηκε στο κορυφάιο 4αρι αυτή την περίοδο στην Ευρώπη πίσω απο τον Κιριλένκο.
Κάπως έτσι λοιπόν αυτοί οι παίκτες,έκαναν πια τον Σπανούλη να παίζει 25-30 λέπτα μάξιμουμ,γιατί μπορούν και μόνοι τους.Κάπως έτσι αυτή η ομάδα τελειώνει κάθε παιχνίδι με διψήφιες ασσίστ,μονοψήφια λάθη και διψήφια επιθετικά ριμπάουντ!Ομαδικότητα,προσήλωση,μάχη!Πρίν ξεκινήσει κάθε παιχνίδι,ο καθένας τους φαίνεται να υστερεί σε πολλά έναντι των παικτών των αντιπάλων.Όταν λήγει το παιχνίδι,έχουν υστερήσει αυτοί...
Είναι εξαιρετικό,σπάνιο,ασύγκριτο συναίσθημα να βλέπεις τους κόπους σου να επιβραβεύονται.Και αυτά τα παιδιά δούλεψαν πολύ.Ατομικά αλλά και μαζί ,ως σύνολο για να γίνουν όχι απλά ομάδα,αλλά ομαδάρα.Και ας έρθουν τα αποτέλεσματα και τα τρόπαια όποτε θέλουν.Που δεν βλέπω να αργούν άλλωστε..
Αυτή η ομάδα δίνει μηνύματα στην κοινωνία,στους ανθρώπους.Διδάσκει θάρρος,αυτοπεποίθηση,έμπευση,ισχυρό αίσθημα τους "εμείς"(που είναι πάνω απο το "εγώ) και..όρεξη για δουλειά!
Όταν ακούς αυτόν τον τεράστιο προπονητή με τα..30 και βάλε χρόνια στους πάγκους(http://www.sport-fm.gr/article/534906) να σου λέει πως με αυτά τα παιδιά απολαμβάνει το μπάσκετ όσο ποτέ άλλοτε και πως είναι απο τις αγαπημένες του ομάδες,μάλλον πρέπει να περάσεις και εσύ απο το Σ.Ε.Φ μια βόλτα, η΄να αφιερώσεις 2ώρες στην τηλεόραση.Σου υπόσχομαι πως θα γεμίσουν τα πνευμόνια σου ενέργεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου