Ίσως το πιο όμορφο πράγμα σε αυτή την πόλη,είναι οι άδειοι της δρόμοι τα βράδια.Μετά απο ένα αγωνιώδες τριήμερο,λόγω άλλης μιας ξεροκεφαλιάς μου να..θέλω να δείξω πως δεν ξέχασα ανθρώπους που πέρασα όμορφα μαζί τους και της επιθυμίας μου να τους κάνω να νιώσουν όμορφα απο τις απρόσμενες πράξεις μου παρά το πέρασμα του χρόνου...φτάσαμε 2:30 ξημερωματα Δευτέρας και μόλις γύρισα απο το..ησυχαστήριό μου.Μουσική,ήρεμοι βραδινοί δρόμοι,θάλασσα,τα φώτα της πόλης.Έφτασα μέχρι τη Βουλιαγμένη,παρέα με τα μεγάλα,ψηλά κίτρινα φώτα που.."φώτιζαν" την υγρασία που έβλεπες παντού γύρω σου και έδιναν μια ιδέα ομίχλης.Οι δρόμοι υγρόι,τα σταθμευμένα αυτοκίνητα βρεγμένα και θαμπά.Τα φανάρια πράσινα,μετέτρεπαν το δρόμο σε μια απέραντη ευθεία και σε άφηναν ήσυχο να αφιερωθείς στις σκέψεις σου η΄και στο..τίποτα.Αν κάτι καθοδηγεί τη σκέψη κάτι τέτοιες ώρες,είναι μόνο η μουσική.Οι στίχοι,οι φωνές,οι μελωδίες.Οι εικόνες,οι αναμνήσεις,τα συναισθήματα.Πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων,τα περισσότερα αυτοκίνητα κινούνταν στον ίδιο ράθυμο ρυθμό.Για να παρατηρεί το μάτι τον περίγυρο,για να διατηρούνται σε ήπια επίπεδα οι στροφές της..ετοιμότητας,της αδρεναλίνης,για να προλάβεις να ακούσεις ένα ακόμα κομμάτι μέχρι το σπίτι.Όσο πιο μακριά προχωράω,τόσο μεγαλύτεροι δρόμοι,τόσο πιο ήσυχοι,τόσο περισσότερο πράσινο.Τόσο μεγαλύτερα σπίτια,τόσο περισσότεροι συναγερμοί,τόσο περισσότερες..κάμερες.Παραλίες,ξαπλώστρες και ομπρέλες σε..χειμερία νάρκη.Τα πολύχρωμα φώτα των παραλιακών μαγαζιών,το..ενοχλητικό και αγχωτικό τέτοιες ώρες φώς του περιπολικού που "ξυπνά" τα πάντα απο άκρη σε άκρη.Τα λαμπιόνια πια σε δέντρα,μπαλκόνια,βίλες,θάμνους,νυχτερινά κέντρα(λας βέγκας το posidonio).Άνθρωποι στους δρόμους μονάχοι,στο δρόμο πιθανότατα της επιστροφής,η΄και της..περιπλάνησης.Το κεφάλι συνήθως σκυμμένο,το βλέμμα χαμένο,τα χέρια στις τσέπες,το μπουφάν κουμπωμένο ως απάνω.Πόρνες στους δρόμους,ικανές να προκαλέσουν ατύχημα.Ξαφνικά κάποιοι βραδυπορούν,αφαιρούνται,βγαίνουν απο τις λωρίδες τους,εξαιτίας των.."Σειρήνων".Ταξί με τους οδηγούς μαζεμένους να συζητούν στις πιάτσες.Πλέον βγαίνουν για την παρέα παρά για δουλεία.Δυο μερακλήδες ποδηλάτες,τα βράχια της Πειραικής φωτισμένα απο τους πολλούς προβολείς και το μελαγχολικό έρημο λιμανάκι.Ένας άνδρας γύρω στα 30..περπατά μόνος δίπλα στη θάλασσα,με ένα τσιγάρο και το κεφάλι ψηλά,να αγναντεύει,να χάνεται,στο απέραντο σκοτάδι της θάλασσας με μόνο προβολέα το φεγγάρι και.."φωτάκια νυκτός" τα πλοία.
Ώρα για ύπνο.
αυτή η ανάρτηση περιγράφει σε κάποιο βαθμό και τα δικά μου βράδια τον τελευταίο καιρό..
ΑπάντησηΔιαγραφή