Τί σιχαμερή πόλη αυτή η Αθήνα

    Φεύγω απο τη "Μποέμισσα",ένα παρακμιακό οπως αποδείχτηκε μαγαζί πίσω απο το Πολυτεχνείο.Περπατώντας στα στενά,όλα γύρω ήταν τόσο αποκρουστικά.Άχρωμα.Γκρί όλα.Άπειρο τσιμέντο.Μια ίσχυρη αίσθηση παρακμής και φτώχειας.Λίγο πράσινο,κάποια χρώματα αυτοκινήτων,ένα άσπρο κτίριο..αλλά και αυτά τα χρώματα δεν τα βλέπεις στην πραγματικότητα.Όλα γίνονται γκρί και μαύρα στην εικόνα που δημιουργεί ο εγκέφαλος.Σε μια απόσταση 50μέτρων μέχρι το αυτοκίνητο..δύο άστεγοι,τυλιγμένοι και κουκουλωμένοι με κάθετι,πάλευουν να βγάλουν άλλη μια νύχτα,άλλη μια κρύα νύχτα πρίν τις πολλές που θα ακολουθήσουν.
   Φύγαμε,βγήκαμε στην Πειραιώς.Έξω απο το κέντρο που κάνει το σόου του ο Ρουβάς,στο μεγάλο παρκινγκ του μαγαζιού,είχαν τοποθετηθεί τα αυτοκίνητα των πελατών.Στην πρώτη σειρά,αυτή που βλέπουν όλοι όσοι περνούν απο το σημείο,παρατεταγμένα όλα τα τζίπ μαζί.Προφανώς εσκεμμένα,για κάποιο..ηλίθιο λόγο περι μόστρας.Δεκαπέντε με είκοσι τζίπ!
Άντε και στο διάολο ηλίθιε Έλληνα με την εμετική νοοτροπία σου.

Τελοσπάντων,καλό ξημέρωμα.