Ναι φίλε μου.Πολύς καιρός απο την τελευταία ανάρτηση.Γιατί μιλάμε για τους χειρότερους μήνες της έως τώρα ζωής.'Ολα μαύρα.Παντού.Μια μαυρίλα έχει χυθεί σε όλη αυτή την γαμώπολη και τα βαλτώνει όλα.Κάθομαι και ψάχνω ποιά τα σημάδια της κατάθλιψης.Και βάζω τικ σχεδόν σε όλα.Εκτός απο ένα.Στην κατάθλιψη δεν νιώθεις.Όταν σε γαμάνε τα συναισθήματα έχεις θλίψη.Ίσως να είναι αυτό.Είναι τόσα τα προβλήματα τριγύρω.
Στο σπίτι σου,βλέπεις τους γονείς σου να δουλεύουν και να τους κόβουν τους μισθούς στο μισό και τους 2.Και τα καταλαβαίνεις όλα.Δεν σε έχουν σε γυάλα.Ξέρεις τι γίνεται.Ξυπνάς και τους ακούς να μιλάνε στην κουζίνα.Και τους βλέπεις κουρασμένους.Και ψυχικά και σωματικά.Και εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να τους βοηθήσεις.
Βλέπεις τους φίλους σου.Άνεργους.'Η φίλους που δουλεύουν και τα παρατάνε,να γυρίσουν στο χωριό τους να βρούν την υγειά τους.Βλέπεις φίλους θλιμμένους.Βαλτωμένους.20χρονα παιδιά με μια ψυχή μαύρη.Παιδιά που δεν τα παίρνει ο ύπνος τα βράδια, παιδιά που νιώθουν στάσιμα."Νεκρά".Πολύ άσχημο να μην φεύγεις απο το σπίτι σου.Μετά το σχολείο,για σπουδές.Είναι άσχημο να κολλάς στην ίδια ρουτίνα,να μην παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου.Να αναλαμβάνεις ευθύνες.Να πληρώσεις τα κοινόχρηστα, να μαζέψεις τα σκουπίδια να πάρεις τρόφιμα.Να καθαρίσεις πατάτες και να τις τηγανίσεις και να φάς.Να διαχειρίζεσαι το χαρτζιλίκι σου, να ψάχνεις για κάποιο χαρτζιλίκι.Να ζείς όπως θες, να ξεφεύγεις και απο τα προβλήματα του σπιτιού, όσο εγωιστικό και αν φαίνεται.Και να έχεις μείνει λοιπόν εδώ, στην γαμημένη αυτή πόλη της στασιμότητας, της μούχλας..της μη αποφασιστηκότητας, της μη πρωτοβουλιάς, της ακεφιάς.Και τώρα να τελειώνουν πια οι σπουδές, να φτάνεις σε μια κορυφή και να κοιτάς πίσω σου.Τί έχει γίνει μέχρι τώρα.Τί έχω κάνει.Ποιός είμαι.Και να έχουν αρνητικό πρόσημο.Και να κοιτάς μπροστά μετά.Και να βλέπεις οροσειρες και οροσειρες..
Στην πόλη αυτή που σε εγκωβίζει στη δίνη της.Μέσα σε αυτή την απίστευτη οικονομική και κοινωνική κρίση.Άστεγοι παντού, μπάτσοι παντού.Και πλούσιοι και κοιμισμένοι και αδιάφοροι νέοι επίσης παντού.
Και μέσα σε όλα αυτά να ζεις και μια ερωτική απογοήτευση.Ο άνθρωπος που πίστεψες, που σ άρεσαν όλα του, που έκανες όνειρα με αυτόν μέσα, που πρόλαβες κα ένιωσες πολυ δυνατά όμορφα και αρνητικά συναισθήματα και ας ήταν..μισός χρόνος γιατί το 'βλεπες οτι κάτι υπήρχε..να εξαφανίζεται.Ένω έβλεπες την ευτυχία, την ικανοποίηση την πληρότητα στα μάτια της.Το ενδιαφέρον και την ζήλεια ακόμα.Και να χάνεται.Στην πιο δύσκολη στιγμή.Γιατί δεν συμβάδιζαν οι ρυθμοί της ζωής σας.Εκείνη σπούδαζε μακριά, η απόσταση την κούρασε.Τα όμορφα που είχε να ζήσει μπροστά της στην πόλη των σπουδών της ήταν εκεί και την περίμεναν να τα ζήσει.Όσα είχε στερηθεί όσο ζούσε εδώ.Πώς να την κρατήσει κάποιος 800χμ μακριά...και να την χάνεις εξαιτίας της απόστασης.Όχι γιατί σε πλήγωσε, όχι γιατί την πλήγωσες.
Μια σχέση, με έναν άνθρωπο που βλέπεις οτι κουμπώνεις κάνει όλα τα άλλα προβλήματα μικρά.Σου δίνει την δύναμη να τα αντιμετωπίσεις.Και όταν την χάνεις..τα πάντα μεγενθύνονται επι 10.
Γάμα τα φίλε μου, φίλη μου
Τέλειωσε και το κρασί.
Θα τα ξαναπούμε
Στο σπίτι σου,βλέπεις τους γονείς σου να δουλεύουν και να τους κόβουν τους μισθούς στο μισό και τους 2.Και τα καταλαβαίνεις όλα.Δεν σε έχουν σε γυάλα.Ξέρεις τι γίνεται.Ξυπνάς και τους ακούς να μιλάνε στην κουζίνα.Και τους βλέπεις κουρασμένους.Και ψυχικά και σωματικά.Και εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να τους βοηθήσεις.
Βλέπεις τους φίλους σου.Άνεργους.'Η φίλους που δουλεύουν και τα παρατάνε,να γυρίσουν στο χωριό τους να βρούν την υγειά τους.Βλέπεις φίλους θλιμμένους.Βαλτωμένους.20χρονα παιδιά με μια ψυχή μαύρη.Παιδιά που δεν τα παίρνει ο ύπνος τα βράδια, παιδιά που νιώθουν στάσιμα."Νεκρά".Πολύ άσχημο να μην φεύγεις απο το σπίτι σου.Μετά το σχολείο,για σπουδές.Είναι άσχημο να κολλάς στην ίδια ρουτίνα,να μην παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου.Να αναλαμβάνεις ευθύνες.Να πληρώσεις τα κοινόχρηστα, να μαζέψεις τα σκουπίδια να πάρεις τρόφιμα.Να καθαρίσεις πατάτες και να τις τηγανίσεις και να φάς.Να διαχειρίζεσαι το χαρτζιλίκι σου, να ψάχνεις για κάποιο χαρτζιλίκι.Να ζείς όπως θες, να ξεφεύγεις και απο τα προβλήματα του σπιτιού, όσο εγωιστικό και αν φαίνεται.Και να έχεις μείνει λοιπόν εδώ, στην γαμημένη αυτή πόλη της στασιμότητας, της μούχλας..της μη αποφασιστηκότητας, της μη πρωτοβουλιάς, της ακεφιάς.Και τώρα να τελειώνουν πια οι σπουδές, να φτάνεις σε μια κορυφή και να κοιτάς πίσω σου.Τί έχει γίνει μέχρι τώρα.Τί έχω κάνει.Ποιός είμαι.Και να έχουν αρνητικό πρόσημο.Και να κοιτάς μπροστά μετά.Και να βλέπεις οροσειρες και οροσειρες..
Στην πόλη αυτή που σε εγκωβίζει στη δίνη της.Μέσα σε αυτή την απίστευτη οικονομική και κοινωνική κρίση.Άστεγοι παντού, μπάτσοι παντού.Και πλούσιοι και κοιμισμένοι και αδιάφοροι νέοι επίσης παντού.
Και μέσα σε όλα αυτά να ζεις και μια ερωτική απογοήτευση.Ο άνθρωπος που πίστεψες, που σ άρεσαν όλα του, που έκανες όνειρα με αυτόν μέσα, που πρόλαβες κα ένιωσες πολυ δυνατά όμορφα και αρνητικά συναισθήματα και ας ήταν..μισός χρόνος γιατί το 'βλεπες οτι κάτι υπήρχε..να εξαφανίζεται.Ένω έβλεπες την ευτυχία, την ικανοποίηση την πληρότητα στα μάτια της.Το ενδιαφέρον και την ζήλεια ακόμα.Και να χάνεται.Στην πιο δύσκολη στιγμή.Γιατί δεν συμβάδιζαν οι ρυθμοί της ζωής σας.Εκείνη σπούδαζε μακριά, η απόσταση την κούρασε.Τα όμορφα που είχε να ζήσει μπροστά της στην πόλη των σπουδών της ήταν εκεί και την περίμεναν να τα ζήσει.Όσα είχε στερηθεί όσο ζούσε εδώ.Πώς να την κρατήσει κάποιος 800χμ μακριά...και να την χάνεις εξαιτίας της απόστασης.Όχι γιατί σε πλήγωσε, όχι γιατί την πλήγωσες.
Μια σχέση, με έναν άνθρωπο που βλέπεις οτι κουμπώνεις κάνει όλα τα άλλα προβλήματα μικρά.Σου δίνει την δύναμη να τα αντιμετωπίσεις.Και όταν την χάνεις..τα πάντα μεγενθύνονται επι 10.
Γάμα τα φίλε μου, φίλη μου
Τέλειωσε και το κρασί.
Θα τα ξαναπούμε
